Najlepszy wynik w historii

Zawody Trofeo Mezzalama należą do najtrudniejszych na świecie zawodów skialpinistycznych. Zaliczają się do tzw. Le Grand Course, po angielsku brzmiącego The Big Race, do którego należą także: Pierra Menta, Patrouille des Glaciers, Tour de Routor, Ski Raid Adamello. Na czym polega trudność zawodów? Wynika to z faktu, że są prowadzone na bardzo dużych wysokościach (powyżej 4 tys. m n.p.m.) oraz mają "wyśrubowane" limity czasowe, jak choćby pierwszy - podejście z Cervinii ok. 2000 m n.p.m. (gdzie tradycyjnie odbywa się start) na Col du Breithorn na wysokości prawie 3900 m n.p.m.

Aby móc kontynuować wyścig, 3-osobowe zespoły muszą zmieścić się w limicie 2,5 godziny. Fantastyczny czas wykręcił polski zespół, złożony z reprezentantów TOPR (który z humorem przyjął nazwę "fajne ciasteczka"), kończąc pierwsze, mordercze podejście z czasem 2 godziny 8 minut i 42 sekundy. - To była nieco inna trasa, niż w 2007 roku (wtedy zespół: Tomek Gąsienica Mikołajczyk, Andrzej Mikler, Grzegorz Bargiel - zajął 80. Miejsce - przyp. red.). Teraz było więcej podejść, otworzyły się szczeliny na lodowcach, wg mnie było więcej o ok. 200 m deniwelacji i trasa może 2-3 kilometry dłuższa, niż w 2007 roku - opowiada Tomek. - Na zgłoszone 303 zespoły zawody ukończyło 229 zespołów. Jestem w szoku (śmiech), że tak nam dobrze poszło - nie kryje radości z 53 miejsca Tomek.

- Mnie się dobrze szło, miałem spory zapas. Pewnie dlatego, że krótko przed startem byłem na alpejskim klasyku Haute Route, gdzie zyskałem aklimatyzację. Ogólnie jako zespół mieliśmy dobre tempo i byliśmy zgrani. To moje ulubione zawody - dodaje z uśmiechem Tomek.

- Start w Trofeo Mezzalama 2013 był jednym z fajniejszych startów w moim życiu. Przygotowywałem się do niego całą zimę - mówi Andrzej Mikler. - Za pierwszym razem szykowaliśmy się na 27 kwietnia, ale ze względu na złe prognozy pogody zawody odwołano. Na szczęcie udało nam się wystartować w drugim terminie, 4 maja. Wszystko się wtedy udało. Warunki były bardzo dobre" a na mecie czuliśmy ogromną satysfakcję. Są to zawody, na które chce się wracać. Trasa prowadzona w pięknej scenerii, na dużej wysokości, np. przez Castor (4226 m n.p.m.) robi wrażenie. Pokonaliśmy m.in. mocny zespół Austriaków, co jest sukcesem, gdyż przed nami były już tylko zespoły z Włoch, Francji i Szwajcarii. Mamy teraz najlepszy polski wynik na tych zawodach - z dumą dodaje Jędrek.

-To są zupełnie inne zawody, inna forma wysiłku - wyjaśnia Andrzej Marasek, uczestnik zawodów Pierra Menta 2012 (w parze z Grzegorzem Wierciochem). -Zaliczaliśmy wręcz wyśmienite zjazdy, dzięki temu wyprzedzaliśmy zespoły, dużo zyskiwaliśmy na przepinkach. Np. wchodziliśmy w grupach po 5-6 teamów, a pierwsi wyjeżdżaliśmy z punktu. Byliśmy równi. Ja miałem mało czasu na aklimatyzację - podczas pierwszego wyjazdu chodziliśmy w rejonie Monte Rosy i byliśmy na Bretihornie (najniższy czterotysięcznik w Alpach - przyp. red.). Przyjęliśmy taktykę, że Tomek idzie i zjeżdża pierwszy, potem Andrzej Mikler, a na końcu ja. Chciałbym bardzo pojechać na pozostałe zawody w ramach The Big Race - zdradza Andrzej, któremu trzeba pogratulować ogromnego progresu, jaki od paru lat zalicza z sezonu na sezon.

Zawodnicy serdecznie dziękują naczelnikowi TOPR Janowi Krzysztofowi oraz Leszkowi Wojteczko z firmy "Wtórpol", bez których pomocy wyjazd nie odbyłby się.

Jakub Brzosko